Συγκεκριμένες ασθένειες που ταξινομούνται ως μολυσματικές περιλαμβάνουν την παρασίτωση. Προκαλούνται από ειδικά παράσιτα που έχουν προσαρμοστεί στη ζωή μέσα ή πάνω στο ανθρώπινο σώμα και τρέφονται και αναπαράγονται σε αυτό ή με τη βοήθειά του. Σε αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι μπορούν να είναι τόσο ενδιάμεσοι όσο και οριστικοί ξενιστές για παράσιτα (δηλαδή είτε αυγά και προνύμφες είτε ενήλικα άτομα αναπτύσσονται στο σώμα). Ανάλογα με τον τύπο των παρασίτων και τη θέση της βλάβης, μπορούν να εντοπιστούν πολλές ασθένειες που προκαλούνται από αυτά. Οι πιο συχνές είναι η ελμινθίαση - ασθένειες που προκύπτουν από τον παρασιτισμό ορισμένων τύπων σκουληκιών.
Παράσιτα: διάφορα είδη ελμινθών στο σώμα
Η μεγαλύτερη ομάδα παρασίτων που μπορεί να ζήσει στο ανθρώπινο σώμα είναι διάφοροι τύποι σκουληκιών, επίπεδοι και στρογγυλοί. Ανήκουν σε μια ξεχωριστή ομάδα ασθενειών, τις οποίες οι γιατροί ονομάζουν συλλογικά «ελμινθίασες». Κάθε παράσιτο αυτής της ομάδας έχει τις δικές του οδούς και μεθόδους μόλυνσης, χαρακτηριστικά του κύκλου ζωής και την ανάπτυξη κλινικών εκδηλώσεων, καθώς και μεθόδους αντιμετώπισής του. Επιπλέον, κάθε Παράσιτο, λόγω του κύκλου ζωής του, μπορεί να προκαλέσει συγκεκριμένες επιπλοκές. Τα πιο κοινά παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους είναι οι σκώληκες καρφίτσας, οι στρογγυλοί σκώληκες, οι τριχίνες, οι ταινίες από χοιρινό ή βοοειδή.
Τύποι παρασίτων και χαρακτηριστικά της πορείας της μόλυνσης
Εάν υπάρχουν έμμεσα σημάδια μόλυνσης από ελμινθικά, μπορεί να υποτεθεί ότι ένας από τους τύπους παρασίτων ζει στο σώμα του ατόμου. Ωστόσο, για αποτελεσματική και σωστή θεραπεία, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους συγκεκριμένους τύπους παρασίτων και ποια όργανα και συστήματα επηρεάζουν. Για να γίνει αυτό, είναι σημαντικό να υποβληθείτε σε μια ολοκληρωμένη εξέταση και να περάσετε μια σειρά από δοκιμές. Γιατί είναι απαραίτητο αυτό;
Πρώτα απ 'όλα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι διαφορετικοί τύποι παρασίτων ζουν στο σώμα του ξενιστή στο στάδιο της προνύμφης (εάν ένα άτομο είναι ο ενδιάμεσος ξενιστής του) ή ως σεξουαλικά ώριμο άτομο (αν είναι ο οριστικός ξενιστής). Από αυτή την άποψη, τα θεραπευτικά αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το στάδιο στο οποίο παρασιτεί το σκουλήκι, καθώς και με τον οικότοπο του παρασίτου.
Τύποι παρασίτων όπως οι εχινόκοκκοι είναι επικίνδυνοι για τον άνθρωπο στο στάδιο της προνύμφης. Οι προνύμφες, με τη μορφή μιας στρογγυλής κάψουλας κύστης γεμάτη με ένα τοξικό υγρό, μολύνουν τους πνεύμονες, το συκώτι, τα νεφρά ή τον εγκέφαλο. Μια εχινόκοκκη κύστη που περιέχει προνύμφες αναπτύσσεται σε αυτά τα όργανα για πολλούς μήνες ή χρόνια. Αλλά τέτοιοι τύποι παρασίτων όπως τα σκουλήκια της καρφίτσας ζουν στο σώμα με τη μορφή σεξουαλικά ώριμων ατόμων. Τα θηλυκά σέρνονται έξω από το ορθό για να γεννήσουν εκατομμύρια αυγά, τα οποία απελευθερώνονται στο εξωτερικό περιβάλλον με τα κόπρανα.
Ανάλογα με τον τύπο των παρασίτων, καθώς και τις μεμονωμένες αντιδράσεις του οργανισμού σε αυτά, τη θέση της βλάβης και την ανταπόκριση του οργανισμού, οι κλινικές εκδηλώσεις κυμαίνονται από ασυμπτωματικές έως έντονες και σοβαρές μέχρι θανάτου. Αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι υπάρχουν παραλλαγές μικτών λοιμώξεων, στις οποίες ζουν στον οργανισμό αρκετοί τύποι παρασίτων ταυτόχρονα.
Πώς εισέρχονται τα παράσιτα στο σώμα;
Ο τρόπος με τον οποίο τα παράσιτα εισέρχονται στο σώμα μπορεί να είναι διαφορετικός. Η μόλυνση εμφανίζεται συχνά όταν τα αυγά των παρασίτων εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα με μολυσμένο φαγητό ή νερό, μέσω βρώμικων χεριών, μέσω σπασμένου δέρματος ή μέσω τσιμπήματος εντόμων. Τα αυγά σκουληκιών συχνά παραμένουν με τη μορφή αυγών στο έδαφος, το νερό ή στην επιφάνεια αντικειμένων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν τα παράσιτα εισέρχονται στο σώμα μέσω των χεριών, της τροφής ή του νερού που δεν έχουν γίνει σωστά, εισβάλλουν στο σώμα, όπου τα αυγά ωριμάζουν γρήγορα και δημιουργούν προνύμφες (ενδιάμεσες εκδοχές του παρασίτου) ή ενήλικα άτομα.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι τα παράσιτα προκαλούν σοβαρές βλάβες στο σώμα ακόμα και όταν δεν υπάρχουν εμφανή σημάδια βλάβης. Πρώτον, τρώνε τον οικοδεσπότη τους, στερώντας του κάποια θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα. Επιπλέον, τα παράσιτα στο σώμα αυξάνουν πολύ την αλλεργιογένεση του σώματος, υπερδιεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο απειλεί την ανάπτυξη αυθόρμητων δέρματος και άλλες αλλεργικές αντιδράσεις σε προηγουμένως γνωστά προϊόντα και ουσίες.
Το σώμα δεν μένει αδιάφορο στη διείσδυση των σκουληκιών, ειδικά όταν πρόκειται για μαλακούς ιστούς και εσωτερικά όργανα. Αυτό προκαλεί τη δημιουργία προστατευτικών φλεγμονωδών καψουλών στους μύες και τους ιστούς, διαχωρίζοντας το παράσιτο από τον υγιή ιστό. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό παρασιτικών κύστεων, οι οποίες συχνά γεμίζουν με απόβλητα από τα σκουλήκια. Το σώμα αντιδρά συχνά στην εισαγωγή παρασίτων με πεπτικές διαταραχές, εάν πρόκειται για σκουλήκια που ζουν στα έντερα, αλλαγές στην όρεξη, διακυμάνσεις βάρους και επιδείνωση χρόνιων ασθενειών.
Μην νομίζετε ότι το πρόβλημα των παρασίτων αφορά μόνο τους ανθρώπους από τις φτωχότερες χώρες και αυτούς που προσέχουν την υγιεινή. Ο επιπολασμός των ελμινθών είναι εκπληκτικός. σύμφωνα με τον ΠΟΥ, είναι συγκρίσιμο με ασθένειες όπως ο ARVI και η γρίπη. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να υποβάλλονται σε τακτικές εξετάσεις και να αποκλειστεί η παρασίτωση.
Ποια εξέταση παρασίτων χρειάζεται;
Πολλοί ασθενείς πιστεύουν λανθασμένα ότι ένα μόνο τεστ για παράσιτα (κόπρανα ή περιπρωκτική μπατονέτα) που δείχνει αρνητικό αποτέλεσμα αποτελεί εγγύηση για την απουσία παρασίτων στον οργανισμό. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν είναι όλα έτσι και αυτό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει τίποτα. Πρώτον, τα παράσιτα μπορεί να είναι εξωεντερικά και να ζουν σε άλλα όργανα και ιστούς, και στη συνέχεια τα αυγά ή οι προνύμφες τους απλά να μην καταλήγουν στα κόπρανα.
Δεύτερον, τη στιγμή που γίνονται οι δοκιμές για παράσιτα, μπορεί να υπάρχει μια χρονική περίοδος στη ζωή του παρασίτου που εξακολουθεί να γεννά αυγά ή καθόλου. Και τρίτον, υπάρχει κίνδυνος να μην πληρούνται όλες οι απαιτήσεις για την ανάλυση και επομένως τα αυγά απλά να μην βρεθούν στο δείγμα που παρέχεται.
Έτσι, αν μιλάμε για εντερικά σκουλήκια, όταν συνταγογραφείται μια εξέταση παρασίτων, τα κόπρανα λαμβάνονται τρεις φορές σε συγκεκριμένα διαστήματα για να επιβεβαιωθεί η παρουσία ή η απουσία παρασίτων. Μόνο αυτή η τεχνική μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τη διάγνωση με πιθανότητα έως και 90%.
Από αυτή την άποψη, μια ανάλυση για παράσιτα από μια φλέβα με τον προσδιορισμό των αντισωμάτων κατά ορισμένων σκουληκιών είναι πιο σημαντική. Εάν το σώμα έχει έρθει πρόσφατα σε επαφή με το παράσιτο, υπάρχουν αντισώματα κατηγορίας Μ εναντίον του, τα οποία προσδιορίζουν το παθογόνο. Εάν το παράσιτο υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα, παράγονται επίσης αντισώματα άλλων τάξεων.